In My Neighbourhood - Í nágrenninu
You Alright Hen? - Vicki Watson
Being ‘In My Neighbourhood’ took on new meaning over lockdown. I had never had the time or compulsion to get to know my neighbours that well until a global pandemic arose that changed the course of all our lives. Suddenly we drew together, looked out for each other and whilst there was much division in many places, the resounding feeling was one of support and community. I took many pictures during that time as a way of recording this new world we had so recently plummeted into. I chose this, not because of it being a particularly outstanding image but because of what it portrays. I was delivering bread to my friend in the flat who was suffering from Covid-19 at the time and feeling very ill. I had seen this older lady in the shop just before, as she bravely ventured out for her messages. She looked like she might need some help but I couldn’t approach her physically to give her a wee hand. I am so glad that she stopped for a chat, so that we could at least offer some company and social interaction for a short while. She was worried and unsure as to what was happening, as we all were, and I think her family lived out of town and she couldn’t see them at the time. These wee connections kept people going during that surreal and uncertain time and whilst we are nowhere near out of the woods with this virus, I hope that if something good has come of it, we can still continue to look out for each other. |
Allt í lagi hjá þér, vina mín? - Vicki Watson
Að vera í „mínu hverfi” öðlaðist nýja merkingu fyrir mér í samkomubanninu. Ég hef aldrei haft tíma eða áhuga á að kynnast nágrönnum mínum náið, þar til heimsfaraldurinn breytti lífi okkar allra. Skyndilega varð nándin meiri, við fórum að passa hvert upp á annað og þrátt fyrir að sundrung ríkti víða upplifðum við stuðning og samtakamátt. Ég tók margar myndir á meðan þessu stóð og leit á það sem leið til að skrá heimildir um þessa nýju tilveru sem við höfðum skyndilega lent í. Ég valdi þessa mynd, ekki vegna þess að hún væri svo frábær, heldur vegna þess sem hún sýnir. Ég var að færa vini mínum brauð en hann var verulega veikur af Covid-19. Ég hafði séð þessa eldri konu í búðinni skömmu áður og hún leit út fyrir að eiga erfitt en ég gat ekki hjálpað henni sökum fjarlægðartakmarkana. Ég er svo fegin að hún skyldi staldra við til að spjalla svo að við gátum að minnsta kosti boðið henni félagsskap og samveru um stund. Hún var mjög einmana og ringluð varðandi það sem var að gerast og fjölskyldan var búsett annarsstaðar og gat ekki komið til aðstoðar. Smávegis tengsl eins og þessi, héldu fólki gangandi á undarlegum óvissutímum og þó að veiran herji enn þá vona ég, að ef hún leiðir til einhvers góðs, þá verði það að við höldum áfram að annast meðborgara okkar. |